poranek...

Po pierwsze i najważniejsze noc minęła spokojnie, Martusia przespała grzecznie calutką nockę :)
Rano obudził mnie jej śmiech i pogaduchy z króliczkiem :) - to jest najmilsze powitanie dnia, bo wiem, ze ma dobry humor.
Tusia jest o tyle dobrym dzieckiem, że nie zrywa rodziców świtem z łóżka i po obudzeniu potrafi jeszcze prawie godzinę sama poleżeć/posiedzieć w łóżeczku, bawiąc się i trochę nasłuchując, czy aby nie idę do niej z kaszką :) A jak już usłyszy, że wstaję i idę zrobić kaszkę, to aż popiskuje z radości! Wchodzę do niej z kaszką a Ona aż cała się raduje, że mnie widzi (a może to radość na widok kaszki?) hehe
Daję jej butlę z kaszką, a sama idę do łazienki. Jak wracam to ona już na mnie czeka i wyciąga do mnie rączkę z butelką i pokazuje, że kaszka wypita :)
Potem lubi jeszcze powygłupiać się jeszcze w łóżeczku. Nie wiem czumu, ale lubi się bawić i wygłupiać w łóżeczku. Czasami to aż mam problem, żeby ją namówić na wyciągnięcie jej z niego...
Tak to wszystko wygląda jak jej wyspana, nic ją nie boli ....
I ja też tak lubię, bo wiem, że dzionek będzie udany!

Ps. Dziś wzięłam się za zrobienie drożdżówki. Przepis dostałam od siostry, ona od Pani z pracy. To przepis na drożdżówkę, która zawsze się udaje. Potwierdzam - robiłam ją już 4 razy i za każdym razem piękne urosła - a przyznam, że to ciasto nigdy wcześniej mi się nie udało i zawsze był zakalec!
Jednak dziś nie powinnam była się chyba brać za jego zrobienie, bo jak już miałam prawie wymieszane ciasto to zauważyłam, że zapomniałam dodać cukru ( a cukier powinnam była roztopić z mlekiem i margaryną), no ale nic. Mówię sobie, że dodam tak i może jakoś wyjdzie. No i jak już chciałam przekładać ciasto na blachę to zobaczyłam 5 jajek, których nie dodałam! No to już teraz całkowita porażka - pomyślałam. No cóż, ciasta nie będzie. Jednak po chwili stwierdziłam, że skoro już i mam tak zmarnowane składniki, piekarnik prawie nagrzany wiec nic nie tracę. Wbiła te jejka do ciasta, jeszcze raz wymieszałam i dodała trochę mąki i tak wyłożyłam na blachę, na to kruszonkę (uwielbiam zjadać kruszonkę z ciasta!) i siup do piekarnika. I tak po około 45 minutach wyjęłam pięknie wyrośniętą drożdżówkę, którą już zjadłam do południowej kawki :)
Ciasto jadłam jeszcze cieplutkie - pyyyyyyyyycha!!!